Mijn hoofd zit vol met verhalen, maar ik krijg ze niet knap geschreven voor een blog…

Ik heb al meerdere malen gedacht dat ik er eindelijk was qua herstel maar dan word ik vlak erna weer met mijn neus op de feiten gedrukt… Fysiek herstel is 6 weken en volledig herstel, dat je lichaam gewend is te werken met één nier is 3 maanden.
Ik dacht dat dat wel los zou lopen en zag mezelf rustig herstellend thuis zitten met boeken, tijdschriften, Netflixen en bloggend achter mijn laptop.  Maar dat ging even anders.

Des te meer fantastischer ik het vind hoe Ruben het doet, vanaf de dag dat hij thuis is, rent, speelt, springt en danst hij het huis door met een gezonde blos op zijn wangen.

Maar hoe gingen de dagen rond 28 oktober? Nou, gelukkig hebben we de foto’s nog, en die zeggen meer dan 1000 woorden dus scheelt mij dit keer veel typwerk…en jullie veel leeswerk 😉

Twee keer per week melden wij ons in het AMC voor controle en tot nu toe zijn de uitslagen goed. Het zal veel tijd kosten om alle medicijnen te fine-tunen en hopelijk zullen er wat medicijnen van de lijst verdwijnen.  Hij krijgt nog volledig sondevoeding plus extra vocht om de nier goed te laten spoelen. Voor de transplantatie hadden we best een relaxt schema
omdat de voeding en medicijnen werden afgebouwd maar nu is het schema weer elke minuut van de dag vol gepland.

Op dit moment zitten we weer in het AMC omdat Ruben morgenochtend geopereerd wordt.

Met zijn 3-tjes uit eten in het zhuis restaurant.
Facetimen met Noor.
Chillen op de billen!

Eindelijk kunnen we afscheid nemen van zijn broviac en buikkatheter.
Wel weer narcose en wel weer een operatie maar zijn broviac zit al in zijn lijf sinds Ruben 6 weken is, verborgen onder een grote pleister. Heerlijk om zometeen lekker over zijn borsie te aaien, en om te douchen of badderen zonder onszelf druk te hoeven maken om gevaarlijke infecties!

Hopelijk is Ruben morgen op tijd aan de beurt en gaat alles voorspoedig en kunnen we einde van de dag weer lekker naar huis!